نامه 9-
خـــــدای رفــیق !
سیـــــلیِ عشقـــت آن قدر سنگین بود که باران ِ اشکـــــ ــهایم به نم نم نمــی رسد ، رگــــبار ، رگـــــبار ، رگبــــاااااااار ...
ببخـــش مـــرا که از علاقه ات غافـــل شدم ...
ببخش مرا ....
سپـــاس که سر پیمــــانمان ماندی....
دســت ِ سیــــلی دهنده ات را بوسه باران مـــی کنم با چــشـــــــم هایم !!!
آنقـــدر سیلی بزن تا فراموشـــت نکنم... تا جلوی ویترین ِ مغازه ی علاقه ای ، مبهوت نشومــ و دستان ِ پر قدرتــــ ِ عشقت را رهــا نکــنم.