نامه 5-
خـــدای جــهانم ســـلام....
چقـــدر آن روز خــندیدم به بســـته فهـــم ِ کســـانی که مـــرا از ســلام به صاحــب ِ ســـلام منع می کـــردند .
" چـــرا ؟ " پرســـیدم.
گفتند : " زیــرا که سلامی که مــی خوانی ، نـــام خود اوست و نمـــی توان با سلام ، ســـلامی داد به او !"
چـــیزی نگفتم.
امــا از آن روز بیـــشتر سلامت میکــنم...
راستی !
چه زیـــــرکانه دل بـــردی از من ! " که من خــــدای جهـــــــان !!! .... " و ادامـــه ی سخنــت ....