خـــدای جــهانم ســـلام....
چقـــدر آن روز خــندیدم به بســـته فهـــم ِ کســـانی که مـــرا از ســلام به صاحــب ِ ســـلام منع می کـــردند .
" چـــرا ؟ " پرســـیدم.
گفتند : " زیــرا که سلامی که مــی خوانی ، نـــام خود اوست و نمـــی توان با سلام ، ســـلامی داد به او !"
چـــیزی نگفتم.
امــا از آن روز بیـــشتر سلامت میکــنم...
راستی !
چه زیـــــرکانه دل بـــردی از من ! " که من خــــدای جهـــــــان !!! .... " و ادامـــه ی سخنــت ....
سلام خــدای عزیزم.
دلم
برای
"بودنم"
تنگ شده بود.
تو که همیشه هستی.این منم که مدام نیستم.این منم که هی فراموشت میکنم و لابه لای نرسیدن هایم گمت میکنم . گفته بودی دستانت را لحظه ای رها نکنم.چه کنم از این فراموشی ِ مدام ؟
خدای مهربانم...
دستانم را محکم بگیر.من هر لحظه در حال ِ عبور از دره ای عمیقم.تا دست تو نباشد بالهایم باز نمی شود.پروازم بده در آسمان ِ یادت !
بــرای تو و از تو ، می نویــسم . با کلماتی که نمی میــرند . چگونه بمــیرند وقتــی عطــر ِ "حـی" ِ تو را دارنــد ؟ کســی با تو نمـی میرد . تو تمـام زنده ای ... این منـم که بی تو بی مــانم مدام و می میــرم. نــوح و خــضر و عیــسی از آب ِ حیــات نخورده انــد . من ایــن افسانه ها را بــاور ندارم. آنــها لب به لـب ِ نامِ اعظمت گذاشتــه اند . نام تو زنده میــکند . پس بـــیا و خــدایی کن و تکثـــیر شو در من. می خــواهم جــاودانه شوم...
خــدای مهربون !
وقـــتی می بـــینم کــسی دارد بــرابــر محبت هایم کوتاه قد می شود ، به جـای برگشتــن به سمتِ تو ، می نشینم که بخـواهد بلند قد شود. اما نه ... این چشـم انتظاری پایانِ هندی ندارد. همه ی آدمــها نسبــی با منند و تنها توی مـــطلق ، توی بــزرگ همیــشه همراه منی. از اینکه کسی نمی تواند زیرِ آبشــارِ محبتــم دوام بیاورد خوشحالم....خوشــحالم خدای خوب ، چون دارد بــاورم می شود محبتم ؛ کودکــ ِ حضور ِ تو شده که فقط تو می توانی آرامــَ ش کنی.... خوشــحالم که حوصله ی دیگران دارد از شدتِ علاقه ام سر می رود. و این یعنی تو باید بخــری اش... بخـــر ! خـــــریدارِ علاقه ام شو.... از این همه به حــراج گذاشتن َ ش خستــه شده ام. زیــاااااد !
خدای مـهربونم سلام....
کمکم کن تا چشمِ نیــازم به دستای بی نـــیاز تو باشه.کمکم کن تا تای تنهایی م چفت شه به تای تــوکل ِ به تو !
خدای رحمانم ، سلام....
